Mechanisch designer Kenji (52) stuurt titanium Merckx doorheen The City of Glass
In de prachtige parken tussen de bergen en de oceaan in Vancouver spotten voorbijgangers regelmatig mechanisch designer Kenji (52), genietend van een ritje op zijn titanium Eddy Merckx EX uit 1996. Achter het glimmende frame schuilt een verhaal van passie en vakmanschap. “Het is allemaal begonnen toen ik bij wijze van ingeving ‘Eddy Merckx’ intikte op eBay”, glundert de hippe Canadees.
In de City of Glass voelt Kenji zich thuis, zeker wanneer hij op zijn Merckx mag plaatsnemen. Een fiets die onmiddellijk bij iedereen in het oog sprint. Zijn het niet de chroomgekleurde drinkbushouders, dan vast wel de velgremmen of Molteni-stikkers op de wielen. “Elk klein detail maakt deze fiets speciaal. Je moet maar ergens kijken en er zal wel iets zijn wat je in verwondering brengt.”
Al 24 jaar is Kenji actief als mechanisch designer. Met de wielersport had hij niet echt een band, tot zijn kameraad Cyrus zijn nieuwsgierigheid prikkelde. "Hij bezat een premium sneakerwinkel en daar stond een fixie in de winkel. Toen ik meer informatie vroeg, vertelde hij me over MASH in San Francisco." Deze haast heilige naam binnen de wereld van fixies en urban cycling begon ooit als een videoproject waarbij fietsers aan hoge snelheid door het drukke stadsverkeer reden. Doorheen de jaren groeide het uit tot community rond fixed-gear en crit-racing.
"De timing was perfect", vervolgt Kenji. "Op dat moment waren voetbal en fitness mijn eerste liefdes, maar mijn enkel begon tegen te werken en ik zocht iets dat minder belastend was voor mijn lichaam. En zo begon ik in 2009 met het bouwen van en het rijden op fixies. De MASH-video's waren daarbij een grote bron van inspiratie! In die periode vond ik zelfs een aantal collega's die wekelijks op pad gingen. Jarenlang waren de nachtelijke ritjes mijn hoogtepunt van de week. Ik heb er een aantal goede vrienden aan overgehouden."
In de City of Glass voelt Kenji zich thuis, zeker wanneer hij op zijn Merckx mag plaatsnemen. Een fiets die onmiddellijk bij iedereen in het oog sprint. Zijn het niet de chroomgekleurde drinkbushouders, dan vast wel de velgremmen of Molteni-stikkers op de wielen. “Elk klein detail maakt deze fiets speciaal. Je moet maar ergens kijken en er zal wel iets zijn wat je in verwondering brengt.”
Al 24 jaar is Kenji actief als mechanisch designer. Met de wielersport had hij niet echt een band, tot zijn kameraad Cyrus zijn nieuwsgierigheid prikkelde. "Hij bezat een premium sneakerwinkel en daar stond een fixie in de winkel. Toen ik meer informatie vroeg, vertelde hij me over MASH in San Francisco." Deze haast heilige naam binnen de wereld van fixies en urban cycling begon ooit als een videoproject waarbij fietsers aan hoge snelheid door het drukke stadsverkeer reden. Doorheen de jaren groeide het uit tot community rond fixed-gear en crit-racing.
"De timing was perfect", vervolgt Kenji. "Op dat moment waren voetbal en fitness mijn eerste liefdes, maar mijn enkel begon tegen te werken en ik zocht iets dat minder belastend was voor mijn lichaam. En zo begon ik in 2009 met het bouwen van en het rijden op fixies. De MASH-video's waren daarbij een grote bron van inspiratie! In die periode vond ik zelfs een aantal collega's die wekelijks op pad gingen. Jarenlang waren de nachtelijke ritjes mijn hoogtepunt van de week. Ik heb er een aantal goede vrienden aan overgehouden."
Arcobaleno
Na verloop van tijd begonnen de klimmersbenen van Kenji te kriebelen. "Ik wilde langere ritten uitproberen en ook eens de bergen intrekken. Daarom kocht ik in West-Canada de allereerste Cervelo S3 Full Carbon Di2. Mensen vroegen me massaal wat ik van elektronisch schakelen vond, maar ik kon het verschil met mechanisch schakelen niet benoemen, want dat had ik op die fixies nooit gedaan (lacht). Je kan dus zeggen dat ik een stapje heb overgeslagen."
"Het klimmen voelde goed aan voor de geest. Toen me op een dag werd aangeboden om mijn wegfiets in te ruilen voor een stalen Eddy Merckx (Een Arcobaleno uit 1997) ging ik akkoord. Dat was mijn eerste ervaring met het merk en het zorgde ervoor dat ik opnieuw verliefd werd op de fiets. Met een paar wielen van ENVE voelde ik me herboren. Dat jaar reed ik meer dan 17.000 kilometer, de STRAVA-competitie had me helemaal in haar greep."
De Arcobaleno wacht momenteel in de berging van een fietsenwinkel op een nieuwe zitbuis, want Kenji schakelde over naar een teamfiets van MASH x Santa Cruz Stigmata. "Hierop kon ik de trails en bossen verkennen. Na al die tijd in het verkeer, was dit een verrijking. 18.000 kilometer later bouwde ik een carbon Cinelli fiets met SRAM-groepset en nieuwe ENVE-wielen en keerde ik terug op de weg. Zoals je inmiddels wel door hebt, vind ik het belangrijk om een fiets op te bouwen met alle onderdelen die ik perfect passend vind."
"Het klimmen voelde goed aan voor de geest. Toen me op een dag werd aangeboden om mijn wegfiets in te ruilen voor een stalen Eddy Merckx (Een Arcobaleno uit 1997) ging ik akkoord. Dat was mijn eerste ervaring met het merk en het zorgde ervoor dat ik opnieuw verliefd werd op de fiets. Met een paar wielen van ENVE voelde ik me herboren. Dat jaar reed ik meer dan 17.000 kilometer, de STRAVA-competitie had me helemaal in haar greep."
De Arcobaleno wacht momenteel in de berging van een fietsenwinkel op een nieuwe zitbuis, want Kenji schakelde over naar een teamfiets van MASH x Santa Cruz Stigmata. "Hierop kon ik de trails en bossen verkennen. Na al die tijd in het verkeer, was dit een verrijking. 18.000 kilometer later bouwde ik een carbon Cinelli fiets met SRAM-groepset en nieuwe ENVE-wielen en keerde ik terug op de weg. Zoals je inmiddels wel door hebt, vind ik het belangrijk om een fiets op te bouwen met alle onderdelen die ik perfect passend vind."
Pure bliss!
Zo komen we bij het moment waarop Kenji online op een Eddy Merckx botste. Het ging om een titanium exemplaar, afgewerkt met een 8-speed Campagnolo Chorus-groepset. Het moest zo zijn: de Merckx bevond zich in dezelfde stad als Kenji. “Terwijl deze overal ter wereld had kunnen staan. De originele eigenaar had de fiets gekocht in 1996 en legde er hooguit 500 kilometer mee af, alvorens ze stof vergaarde in de garage."
"Ik wilde de groepset upgraden naar een nieuwer carbon Campagnolo-model, en mijn monteur en vriend Clint (van VeloStar Cafe) overtuigde me om voor de nieuwste 12-speed mechanische groepset te gaan met op maat gemaakte 52/39 kettingbladen. Ik vond een 3ttt Eddy Merckx Panto-quill stuurpen uit het midden van de jaren '80 in Spanje en een set vintage 24-gaats Campagnolo Electron-naafjes in Duitsland. Mijn vrienden van WEIS MFG in Brooklyn maakten een op maat gemaakte 3D-geprinte titanium zadelpen voor me, passend bij de afwerking van mijn frame en met een subtiel logo dat bij de Merckx-logo's past."
"Daarna ging ik op zoek naar carbon velgen en ontwierp ik mijn eigen lasergravure, die ik op de zijkanten liet aanbrengen. Ik ben echt ontzettend blij met het resultaat. Ze leverden zelfs speciale "oil slick" decals met enkele logo’s die ik extra wilde benadrukken. De fiets is nu uitgerust met een Selle San Marco ShortFit CarbonFX S3-zadel en rijdt op 28mm Continental Grand Prix 5000-banden met Schwalbe Aerothan racebinnenbanden – en hij rijdt echt zijdezacht over de weg."
Met dank aan zijn uitgebreid netwerk is Kenji dus tot zijn ultieme Eddy Merckx Bike gekomen. "Het eindresultaat is nóg beter dan ik me had voorgesteld. Na elektronische groepsets en schijfremmen te hebben geprobeerd, ben ik nu weer terug bij een setup met een retro-moderne uitstraling. Pure bliss! Het is echt bizar dat een frame uit 1996 zo kan worden getweaked naar moderne specificaties, met perfect brede velgen en banden. Ik ben erg blij om weer op een fiets met velgremmen te rijden.
Regelmatig trekt de hipster op pad met vrienden uit de cycling community in Vancouver. “Het maakt niet uit op welke fiets je zit, er is altijd wel een groep voor jou. Voor mij persoonlijk betekent de fiets veel. Het is een manier om sociaal te zijn, maar ook om te ontdekken. Steeds vaker durf ik dat ook in mijn eentje doen, al vind ik het mijn plicht om mijn passie door te geven. Jazeker, het kost geld, maar je geeft het wel uit aan een gezonde gewoonte. De natuur als ruimte om te helen, ik geloof dat we daar zoveel als mogelijk gebruik van moeten maken.”
"Ik wilde de groepset upgraden naar een nieuwer carbon Campagnolo-model, en mijn monteur en vriend Clint (van VeloStar Cafe) overtuigde me om voor de nieuwste 12-speed mechanische groepset te gaan met op maat gemaakte 52/39 kettingbladen. Ik vond een 3ttt Eddy Merckx Panto-quill stuurpen uit het midden van de jaren '80 in Spanje en een set vintage 24-gaats Campagnolo Electron-naafjes in Duitsland. Mijn vrienden van WEIS MFG in Brooklyn maakten een op maat gemaakte 3D-geprinte titanium zadelpen voor me, passend bij de afwerking van mijn frame en met een subtiel logo dat bij de Merckx-logo's past."
"Daarna ging ik op zoek naar carbon velgen en ontwierp ik mijn eigen lasergravure, die ik op de zijkanten liet aanbrengen. Ik ben echt ontzettend blij met het resultaat. Ze leverden zelfs speciale "oil slick" decals met enkele logo’s die ik extra wilde benadrukken. De fiets is nu uitgerust met een Selle San Marco ShortFit CarbonFX S3-zadel en rijdt op 28mm Continental Grand Prix 5000-banden met Schwalbe Aerothan racebinnenbanden – en hij rijdt echt zijdezacht over de weg."
Met dank aan zijn uitgebreid netwerk is Kenji dus tot zijn ultieme Eddy Merckx Bike gekomen. "Het eindresultaat is nóg beter dan ik me had voorgesteld. Na elektronische groepsets en schijfremmen te hebben geprobeerd, ben ik nu weer terug bij een setup met een retro-moderne uitstraling. Pure bliss! Het is echt bizar dat een frame uit 1996 zo kan worden getweaked naar moderne specificaties, met perfect brede velgen en banden. Ik ben erg blij om weer op een fiets met velgremmen te rijden.
Regelmatig trekt de hipster op pad met vrienden uit de cycling community in Vancouver. “Het maakt niet uit op welke fiets je zit, er is altijd wel een groep voor jou. Voor mij persoonlijk betekent de fiets veel. Het is een manier om sociaal te zijn, maar ook om te ontdekken. Steeds vaker durf ik dat ook in mijn eentje doen, al vind ik het mijn plicht om mijn passie door te geven. Jazeker, het kost geld, maar je geeft het wel uit aan een gezonde gewoonte. De natuur als ruimte om te helen, ik geloof dat we daar zoveel als mogelijk gebruik van moeten maken.”
Eindeloze kennis
Kenji's favoriete adres in Vancouver is is Velo Star Cafe: "Winkeleigenaren Clint en Kat zijn fervente Eddy Merckx liefhebbers en verzamelaars. Clint weet en houdt van alles over fietsen en geeft iedereen die zijn winkel binnenkomt een goed gevoel over hun fiets en de mogelijkheden voor avontuur op twee wielen. Geen attitude en gewoon eindeloze kennis." Dus zeker een bezoekje waard voor wie op reis is in Vancouver.
