Het verhaal achter onze allrounder Mendrisio, een fiets voor lange dagen in het zadel
In ons gamma springt de Mendrisio in het oog. Deze allround racefiets kreeg de naam van de Zwitserse gemeente omwille van de tweede wereldtitel die de naamgever behaalde in 1971. Waarom koos Eddy Merckx Bikes juist voor deze overwinning? Welke aspecten van het verhaal komen terug in de fiets? En wat behoort er verder nog tot het collectieve geheugen?
1971 was het eerste jaar waarin Eddy Merckx uitkwam voor Molteni. Bij deze Italiaanse formatie zou hij zijn grootste successen behalen en het iconische shirt is tot op vandaag vaak te zien in de wielerwereld. Van retroshirts tot koffietassen, Molteni is nog steeds overal. Winnen deed Merckx dat jaar ook van begin tot einde. Hij schreef onder meer Parijs-Nice, Milaan-Sanremo en Luik-Bastenaken-Luik op zijn naam en won de Tour nadat Luis Ocaña als zijn grote uitdager ten val gekomen was.
Toch was de honger van de Kannibaal nog niet gestild. Het was al van 1967 geleden dat hij het WK gewonnen had en als beste renner ter wereld wilde hij opnieuw in de regenboogtrui pronken. Bovendien vond hij dat zijn Tourzege niet naar waarde werd geschat. Veel volgers verwezen vooral naar de val van Ocaña. Toen hij het geel mee naar huis nam, zat hij met zijn hoofd al bij het WK. Het heuvelachtige parcours was immers spek naar zijn bek.
Volgens de overlevering trainde Merckx als een bezetene in de buurt van het Italiaanse Abetone. Op de woensdag voor het WK trok hij met de fiets naar Monza, een tochtje van 300 kilometer. Daarmee was zijn voorbereiding nog niet voorbij. Op donderdag reed Merckx over de hellingen uit de Ronde van Lombardije. Op de Madonna del Ghisallo voelde hij dat het goed zat. Zijn landgenoten kregen zaterdagavond al te horen dat een dag later voor hem zou zijn.
Met Roger Swerts had Merckx een waakhond in een vroege aanvalspoging. Op vier ronden van het einde was het de beurt aan de Kannibaal. Hij trok door op de Torrazza di Novazzano en enkel Felice Gimondi, Giancarlo Polidori, Cyrille Guimard, Leif Mortensen en Georges Pintens konden nog volgen. De wereldkampioen zat vooraan.
In de voorlaatste ronde deed Pintens nog een laatste dienst voor zijn kopman, die vervolgens zijn aanval plaatste. Gimondi kon nog volgen, maar wist al hoe laat het was. In de sprint had hij geen verhaal. Merckx won met enkele meters voorsprong in een ware mensenzee. 60.000 supporters stonden die dag op het parcours. Zij konden enkel erkennen dat de beste die dag gewonnen had. Het was de bekroning van een geweldig seizoen, waarin Merckx 54 keer won op 120 wedstrijden.
Mendrisio was een belangrijke wereldtitel voor Merckx, die nooit genoeg leek te hebben en overal wilde winnen. Rond die tijd ontstond ook zijn bijnaam. Zijn ongekende explosiviteit die dag, werd verwerkt in onze Mendrisio-fiets. Deze is gemaakt voor lange ritten, zoals de bewuste woensdagtraining van Merckx richting het WK.
